خوش به حالم

جدا از "خوش به حالت" گفتن هایی که حسِ خوشحالیمان برای دیگران در آن نهفته هست، "خوش به حالت" گفتن هایِ دیگری هم داریم که حسرت در آن موج میزند. چند وقتی هست که در یک زمینه به خصوص "خوش به حالت" های زیادی شنیده ام، آخرین بار به ذهنم آمد مسخره است، وقتی هر کدام از این افراد میتوانند به راحتی کارهایی انجام دهند که اینگونه باشند. چرا نمیدهند؟ خوب شاید خواستِ دلشان نباشد ولی چرا تمام حسرت خودشان را جمع میکنند و با یک لبخند تلخ آن را میگویند. شاید پپیش آمده خودِ من در زمینه ای موفقیت کسی را دیدم و با رنجی در درونم از به دست نیاوردن یا فقدانِ آن چیز گفته باشم "خوش به حالت". می خواهم برای تمامِ چیزهایِ به ظاهر دوری که آرزو و ایده آلم است به جای گفتن "خوش به حالت" تلاش کنم.