در جست و جوی خوشبختی

یک سوال حقوقی منجر به بحث شد. پسرهای گروه میگفتند موقعیت آنرا دارند که تا الان ازدواج کرده باشند ولی با اشاره به بی اعتمادی نسبت به دخترهای امروزی مجرد بودن خود را توجیح میکردند. (البته من که میدانم کسی به اینها بله نمیگوید) هرکس نظری میداد، شکایت میکرد، حتی ناخواسته بی احترامی میشد. قبل از اینها فکر میکردم این مسائل اغلب واهمه دخترها از ایجاد رابطه است. فکر میکردم فقط دخترها هستن که در جست و جوی یک رابطه عمیق و پایدار مدتهاست صبر کرده اند. حرفهای پسرها را که میشنیدم فکر میکردم آنها هم به اندازه دخترها حق دارند. همانطور که به چشم دخترها ترس از خیلی موارد از جانب پسرها احمقانه بود حالا میدیدم این تفکرات در جنسهای مخالف هم به نوعی وجود دارد. درست است از این فرصت استفاده کرده بودم تا خوردنی های روی میز را بیشتر از بقیه ناخونک بزنم و خودم را الکی مشغول گوشی کنم اما داشتم فکر میکردم هنوز هستند آنهایی که دلشان زندگیِ صادقانه با کیفیت بخواهد. پس به صرف اینکه این روزها حرفها و رفتارهایی باب شده ذهنمان را درگیرِ احساساتِ منفی نکنیم. نگاهمان را متمرکز رابطه های گرم و خوب کنیم، و غصه چیزی که ممکن است هیچ وقت رخ ندهد را نخوریم.